تاثیرعصاره گیاه شکر تیغال اردستانی، گیاه بومی استان یزد، بر تکثیر سلولهای تک هسته ای خون محیطی و ترشح اینترفرون گاما

مقدمه: نقش ایمونومدیلاتوری عصاره برخی از گیاهان تعیین شده است. شکر تیغال اردستانی یکی از گیاهان بومی استان یزد می باشد. این مطالعه جهت بررسی اثر عصاره این گیاه بر تکثیر سلول های تک هسته ای خون محیطی و ترشح اینترفرون گاما طراحی شد. مواد و روش ها: سلولهای تک هسته ای خون محیطی از سه داوطلب بظاهر سالم تهیه و در مجاورت غلظت های ۰/۱، ۱، ۱۰، ۱۰۰و ۲۰۰میکروگرم در میلی لیترعصاره الکلی گیاه شکر تیغال اردستانی کشت داده شد. از لیپوپلی ساکارید و فیتوهماگلوتینین به عنوان میتوژن در این مطالعه استفاده شد. روش سنجش تکثیر سلولی brdu برای تعیین میزان تکثیر سلول به کار گرفته شد. غلظت اینترفرون گاما در سوپرناتنت سلولهای کشت داده شده به روش elisa تعیین شد. نتایج: اکثر غلظت های عصاره متانولی گیاه شکر تیغال اردستانی اثر مهاری بر تکثیر سلولهای تک هسته ای خون محیطی نشان می دادند. این تاثیر در غلظت های ۲۰۰، ۱ و ۰/۱ میکروگرم در میلی لیتر معنی دار بود (p<۰/۰۵). بیشترین میزان تکثیر در غلظت ۱ میکروگرم در میلی لیتر مشاهده شد (%۲۴/۶۷±۳۰/۶۶). غلظت اینترفرون گاما در محیط کشت سلولهای گروه تحریک شده با فیتوهماگلوتینین و گروه بدون تحریک با فیتوهماگلوتینین و لیپوپلی ساکارید در مقایسه با کنترل معنی دار نبود. نتیجه گیری: یافته های ما نشان می دهد که عصاره گیاه شکر تیغال اردستانی خاصیت ایمونومدیلاتوری داشته و ممکن است بعنوان یک عامل بالقوه در ایمنوتراپی در نظر گرفته شود.